ေပ်ာ္ရႊင္ရေသာေန႔တစ္ေန႔

“ဘုန္းဘုန္း၊ သားတုိ႔ ရွင္ျပဳရင္ ျမင္းၾကီးေတြစီးရမွာေနာ္”

“ေအးေပါ့၊ စီးရမွာေပါ့ သားတုိ႔ရဲ႕”

“ဓါတ္ပုံေတြ၊ ဗြီဒီယုိုေတြေရာ ရုိက္မွာေနာ္”

“ရုိက္ေပးမယ္။ စိတ္ခ်၊ သားတုိ႔သာ စာၾကိဳးစား၊
ေနာင္ႏွစ္သားတုိ႔ ရွင္ျပဳရင္ ျမင္းၾကီးေတြလည္း စီးရမယ္၊
ဓါတ္ပုံေတြ ဗီြဒီယုိေတြလည္း အမ်ားၾကီးရုိက္ေပးမယ္”

“ေဟး၊ ဒါမွ ဒုိ႔ ဘုန္းဘုန္းကြ”
ျပည္ပမထြက္မွီ စာေရးသူရဲ႕ကေလးေတြကုိ ေနာင္ႏွစ္က်ရင္ သားတုိ႔ကုိ ရွင္ျပဳေပးမယ္လုိ႔ေျပာတဲ့ေန႔က အျဖစ္အ ပ်က္ေလးပါ။ ျပန္ၾကားေယာင္မိတုိင္း ၾကည္ႏႈးရတဲ့ အသံေလးေတြဟာ တစ္ကယ္ရွင္ျပဳပြဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ တဲ့ အခါမွာေတာ့ စာေရးသူ စိတ္မေကာင္းေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္မိပါတယ္။ ခုေခတ္ကုန္ေစ်းႏႈံးနဲ႔ ရွင္ေလာင္းဆယ့္ေလးငါးပါးစာအတြက္ ျမင္းငွားဘုိ႔၊ ဗြီဒီယုိရုိက္ေပးဘုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ ႏုိင္ဘူး ဆုိတာ ေတြးမိတုိင္း စာေရးသူဘယ္လုိမွ မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ စာေရးသူျပည္ပေရာက္မွ ရလာတဲ့ လာဘ္လာဘေလးေတြကုိ စုေဆာင္းျပီး ကေလးေတြအတြက္ရည္ရြယ္ျပီး၀ယ္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံကင္မရာေလး က ေတာ့ရွိေနပါျပီ။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔ရဲ႕ အဓိကရည္မွန္းခ်က္က ရွင္ျပဳပြဲမွာ ျမင္းၾကီးစီးျပီး“ေတြ႕လား၊ ငါတုိ႔ လည္း မင္းတုိ႔ရွင္ျပဳသလုိပဲ၊ ျမင္းၾကီးစီးရတယ္။ အဲဒါ ငါတုိ႔ ဘုန္းဘုန္းလုပ္ေပးတာကြ”လုိ႔ အေပါင္းအသင္းေတြ ကုိ သူတုိ႔ၾကြားခ်င္ရွာမွာပါ။

သူတုိ႔အေပါင္းအသင္းေတြ ရွင္ျပဳတုန္းကလည္း၊ ျမင္းေတြေပၚက သူတုိ႔အေပါင္းသင္း သငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမာ့ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ “ငါတုိ႔ရွင္ျပဳရင္လည္း၊ ဒီလုိပဲ ျမင္းၾကီးေတြစီးျပီး၊ သူတုိ႔ ငါတုိ႔ကုိ ခုလုိ ေမာ့ၾကည့္ေနရရမွာပဲ” ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ကေလးေတြကို အေကာင္အထည့္မေဖာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတာ သိရေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွ ေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ အင္အားေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ရက္ခန္႔က စာေရးသူထံကုိ အလွဴစီစဥ္သူေတြက “ဦးဇင္းေရ၊ ရွင္းေလာင္က ၁၂ပါး။ ရဟန္းေလာင္းက ၂ ပါး၊ ဒါေလာေလာဆယ္ေနာ္၊ ေနာင္ ျပဳခ်င္တဲ့သူေတြရွိေသးရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ လက္ခံလုိက္ ရမလားလုိ႔” လုိ႔ဖုန္းဆက္ျပီးေမးလာေတာ့ စာေရးသူ ရင္ထဲမွာေလးသြားေပမယ့္ ျငင္းဆန္ႏုိင္ဘုိ႔ အင္အားလည္း မရွိပါဘူး။အဲဒါနဲ႔ပဲ“ ကဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္။ လက္သာခံထားလုိက္၊ ဘယ္ႏွစ္ပါးလာလာ လက္ခံထားလိုက္၊ လုပ္ေပးမယ္” လုိ႔၀န္ခံကတိေပးလုိက္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ကေလးေတြကေတာ့ ျမင္းၾကီးေတြစီးဘုိ႔ ေ၀းသ ထက္ ေ၀းျပီေပါ့။ ဦးေရ မ်ားလာတုိင္း ကုန္က်စာရိတ္ကုိ ခ်ဳံ႕ရေတာ့မယ္ေလ။ ရင္ထဲမွာ“စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ သားတုိ႔ရယ္” လုိ႔သာ ျငီးတြားေနမိပါေတာ့တယ္။ မေန႔က မနက္ပိုင္းအထိ စာေရးသူရထားတဲ့ အလွဴရွင္ က ျမန္မာျပည္ ကနဲ႔ စာေရးသူရဲ႕ ဘန္ေကာက္က တပည့္အလွဴရွင္ေလးေတြေပါင္းမွ ငါးပါးစာဆုိေတာ့ စာေရးသူနည္းနည္းေတာ့ ေခါင္းခဲရျပီေပါ့။ ရင္ထဲမွာလည္းေက်ာက္ခဲၾကီးစြဲထားသလုိ ေလးေနတယ္ေလ။ ကေလးေတြ အတြက္ ျမင္းမငွားေပးႏိုင္လုိ႔ မေပ်ာ္ ႏုိင္ရတဲ့ ၾကားထဲ ကိုယ္မႏုိင္တဲ့ တာ၀န္ကို ၀န္ခံမိရက္ သားျဖစ္ေနေတာ့ အျပင္မွာ ဟန္ေဆာင္ေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ကုသုိလ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးလုိ႔ပဲေျပာရမလား၊ စာေရးသူရဲ႕ သဒၶါတရား စြမ္းအားေၾကာင့္ပဲေျပာရမလား။ ဘာအခက္ အခဲေတြရွိရွိ ေအာင္ျမင္ရမယ္ဆုိတဲ့စာေရးသူရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ကေလးက မေန႔က(၃၀.၃.၂၀၁၁) မွာေတာ့ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ပါ ျပီ။ မေန႔က ညေနခင္းကပဲ စာေရးသူရဲ႕ ဘန္ေကာက္ ဗုဒၶဓမၼသင္တန္းသား တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုေဇာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ သူတုိ႔(ကုိေဇာ္အစ္မရဲ႕ အမ်ဳိးသား ထုိင္းဒကာၾကီးလည္း ပါပါတယ္။) ဖခင္ၾကီးအတြက္ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေကာင္းမႈ အတြက္၊ သကၤန္းစတဲ့ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ား လာလွဴရင္းနဲ႔ ကိုေဇာ္ ရဲ႕ အစ္မက ရွင္ေလာင္းတစ္ပါး ဘတ္တစ္ေထာင္ႏႈံးျဖင့္ ရွင္ (၁၁)ပါး။ ကုိေဇာ့္အစ္မ မိတ္ေဆြ ဒကာမၾကိးတစ္ဦး ကလည္း ရွင္ေလာင္း (၁၁)ပါးစီ၊ စုစုေပါင္း (၂၂)ပါး တာ၀န္ယူမည့္အေၾကာင္း လာေရာက္ေလွ်ာက္ထား သြားပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ျပီးေနာက္ ဒီေန႔ဟာ အေပ်ာ္ဆုံး ေန႔လုိ႔ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္ကေလးေတြရဲ႕ အိပ္မက္ အတြက္ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ေတာ့ မွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုေဇာ့္အစ္မနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြ ဒကာမၾကီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးကုိ စာေရးသူ အရင္က လုံး၀မျမင္ဖူး ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေဇာ္က စာေရးသူအေၾကာင္းေလးေတြ ေျပာျပ၊ စာေရးသူသင္တန္းမွာပုိ႔ခ်တဲ့ စာေလးေတြ ေပးဖတ္နဲ႔ဆုိေတာ့ ဒကာမၾကီးက စာေရးသူနဲ႔ မျမင္မေတြ႕ရခင္ကတည္းက ရင္းႏွီးေနခဲ့တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒကာမၾကီးႏွစ္ေယာက္ ကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

“သားတုိ႔ေရ၊ ခုေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေပ်ာ္ႏုိင္ ပါျပီ၊ သားတုိ႔အတြက္ ျမင္းၾကီးေတြ စြဲျပီးျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္”

“ေစတနာပန္းခင္းရဲ႕ ပထမအၾကိမ္ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲ အလွဴရွင္ အားလုံး၊ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ၊ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ၊ ေကာင္းက်ဳးိလုိရာ ဆႏၵေတြ ျပည့္စုံႏုိင္ၾကပါေစ။

အရွင္ေတဇာနႏၵ(ေစတနာပန္းခင္း)