သီလရွင္ကို အမ်ဳိးသားမ်ား ရွိခုိးသင့္၊ မသင့္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ယုတ္ညံ့သည္ ဆုိသည္မွာ မွန္၊ မမွန္

ျမတ္စြာဘုရားက ဗုဒၶတရားေတာ္ကုိလုိက္နာ က်င့္ၾကံသူေတြဟာ ဂါရ၀၊ နိ၀ါတ မဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စုံရမယ္၊ ကိုယ့္ထက္ အသက္၊ ဂုဏ္၀ါ၊ ၾကီးျမတ္သူကို အရုိအေသျပဳျခခင္း၊ ရွိခုိးပူေဇာ္ျခင္းဟာ မဂၤလာ တစ္ပါးလုိ႔ မဂၤလသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ၾကီးျမတ္ျခင္းဆုိရာမွာေတာ့ အသက္အားျဖင့္ ၾကီးျခင္းလည္း ရွိမယ္၊ ဂုဏ္အားျဖင့္ ၾကီးျခင္းလည္း ရွိမယ္၊ သီလ သိကၡာအားျဖင့္ ၾကီးျမတ္ျခင္းလည္း ရွိမယ္ေပါ့၊ ဒီေနရာမွာ ဘယ္အရာၾကီးတာကို ပူေဇာ္ရမွာလဲဆုိေတာ့ သူ႕ေလာကနဲ႔ သူေတာ့ ကြဲျပားမႈ ရွိပါတယ္၊ သာမာန္ လူ႔ေလာကမွာဆုိရင္ မိမိတုိ႔ထက္ အသက္ၾကီးတဲ့ သူကို အရုိအေသေပးရမယ္၊ ပူေဇာ္ရမယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။


သုိ႔ေသာ္လည္း သာသနာေလာကမွာေတာ့ မတူေတာ့ပါဘူး၊ အသက္ကို မၾကည့္ပဲ၊ သီလသိကၡာ ၾကီးျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ပူေဇာ္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္အရြယ္ ၇၀၊ ၈၀ အရြယ္ ေရာက္ေနတဲ့ ေတာထြက္ ရဟန္းၾကီးေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အသားအရြယ္၊ ေျမးအရြယ္ ရဟန္းေတာ္ေလးေတြကို ရွိခုိးပူေဇာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါဟာ လူကို ပူေဇာ္တာ မဟုတ္ပဲ၊ သီလနဲ႔ သာသနာကို ပူေဇာ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခုေခတ္မွာ သီလရွင္ကို ေယာက္က်ားေတြ ရွိခုိးသင့္ ၊ မသင့္ဆုိတာကို မၾကာခဏ၊ ဆုိသလုိ အေမးခံရပါတယ္၊ သူတုိ႔ထင္တာေတာ့ မရွိခုိးသင့္ဘူး၊ ရွိခုိးမိရင္ ဘုန္းကံမ်ား နိမ့္မလားလုိ႔ ထင္ေနပုံရပါတယ္။ ဒီအထင္ဟာ ဘာကို အေျခခံလည္းဆုိေတာ့ မိန္းမဟာ ေယာက္က်ားထက္ ယုတ္ည့ံတယ္ ဆုိတဲ့ အယူအဆ အေတြးအေခၚ အေပၚမွာမူတည္ပါတယ္။ ဒါကို တစ္ခ်ဳိ႕ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ကိုယ္တုိင္ပင္ လက္ခံထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဟာ အရုိးစြဲေနတဲ့ ေရွးေဟာင္း အယူအဆမ်ားရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ေနၾကရလုိ႔ပါပဲ။
 


ပထမဆုံး မိန္းမမ်ားဟာ ယုတ္ညံ့ျခင္း ရွိ၊ မရိွဆုိတာကို အရင္ရွင္းပါမယ္။ ဒီအယူအဆဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အတြင္းမွာ ျပန္႔ပြါးေနတဲ့ အယူအဆဆုိေတာ့ ဒါကို ဗုဒၶျမတ္စြာက ပဲ ေဟာသလုိလုိ ထင္မွတ္ေနၾကပါတယ္၊ အျခားဘာသာ၀င္ေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ တုိက္ခိုင္စရာ ဟာကြက္တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတာေပါ့၊ တစ္ကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္းမဟာ ေယာက္က်ားထက္ ယုတ္ည့ံတယ္ရယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေဟာပါဘူး။ ေယာက္က်ား စာသင္ရင္ တတ္သလုိ၊ မိန္းမ စာသင္ရင္လည္း တတ္တာပါပဲ၊ ေလာကုတၱရာဘက္ကုိ ၾကည့္ရင္လည္း ေယာက္က်ား ၀ိပႆနာ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ရင္ နိဗၺာန္ရႏုိင္သလုိ၊ မိန္းမလည္း ဒီလုိ အားထုတ္ရင္ ရႏုိင္တာပါပဲ။
 

ဒါဆုိရင္ ဘာလု႔ိ ဒီအယူ အဆေပၚလာတာလဲဆုိေတာ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေနထုိင္မႈ စနစ္နဲ႔ ေရွးေဟာင္း အေတြးအေခၚေတြေပၚပဲ မူတည္ပါလိမ့္မယ္၊ ျမတ္စြာ ဘုရား မေဟာတာေတာ့ ေသခ်ာပါ တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ေယာက္က်ားေတြ ထက္ စြမ္းရည္ သတၱိျခင္းသာ ကြာျခားမႈ ရွိတယ္ လုိ႔သာ ေဟာေတာ္ျပီး၊ အဆင့္အတန္းအားျဖင့္ ယုတ္ည့ံပါတယ္ လုိ႔ ေဟာေတာ္မမူပါဘူး။
 

မိန္းမမ်ား မရႏုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိမ်ား
*************************
အဂုၤတၳရနိကာယ္ ဧကနိပါတ ပါဠိေတာ္မွာ မိန္းမ်ား မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ဘ၀မ်ားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထား တာပါရွိပါတယ္...အဲဒါေတြကေတာ့
၁.မိန္းမဟာ ဘုရားမျဖစ္ေကာင္းဘူး၊
၂.မိန္းမဟာ စၾကစေတးမင္း မျဖစ္ေကာင္းဘူး၊
၃.မိန္းမဟာ သိၾကားမင္း မျဖစ္ေကာင္းဘူး၊
၄.မိန္းမဟာ မာရ္မင္း မျဖစ္ေကာင္းဘူး၊
၅.မိန္းမဟာ မဟာျဗဟၼာၾကီး မျဖစ္ေကာင္းဘူး။
ဒါေတြဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ မရႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြပါ၊ ဘာလုိ႔ ဒါေတြကို မရႏုိင္တာလဲဆုိေတာ့ အဆင့္တန္း နိမ့္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ စြမ္းရည္ သတၱိမတူလို႔ပါ၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါ၊ အမ်ဳိးသမီးဟာ အမ်ဳိးသားထက္ အလုံးအထည္ အရပ္အေမာင္း ေသးသိမ္ပါတယ္ (အနည္းအက်ဥ္းကို ၾကည့္ျပီး စကားမကပ္ေစခ်င္)၊ မိန္းမဟာ စာသင္ရင္တတ္တယ္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသားေလာက္ မထူးခၽြန္ဘူး၊ 


ဥပမာအားျဖင့္ ကမၻာမွာ အမ်ဳိးသား ပညာရွင္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ပညာရွင္ေတြကို ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားေတြက ပုိမ်ားျပီးေတာ့ အဲဒိ အေတာ္ဆုံးျခင္းေတြ ယွဥ္လုိက္မယ္ဆုိရင္လည္း အမ်ဳိသားက သာပါတယ္၊ လက္ရုံးရည္ သူရဲေကာင္းေတြဆုိရင္လည္း ဒီလုိပါပဲ၊ အျခားအျခားေသာ အမ်ဳိးသားေတြသာ စြမ္းႏုိင္ျပီးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ မစြမ္းႏိုင္တဲ့ အရာေတြ မ်ားစြာ ရွိပါေသးတယ္၊ ဒါေတြဟာ ဘာ၀ အားျဖင့္ စြမ္းရည္ မတူၾကလုိ႔သာ ျဖစ္ျပီး၊ အဆင့္အတန္းအားျဖင့္ ယုတ္နိမ့္ျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားပါျပီ။
 

သီလရွင္ကို ေယာက္က်ားေတြ ရွိခုိးသင့္၊ မသင့္ဆုိတာ ဆက္လက္ျပီး ရွင္းျပပါေတာ့မယ္၊ အဲဒါကို မရွင္းခင္ သီလရွင္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာပုံသမုိင္း အက်ဥ္းမွ်ကို အရင္သိထားဘုိ႔လုိပါမယ္၊ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါကာလမွာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အမ်ဳိးသမီးသာသနာ စတင္ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္၊ စာလုိေပလုိေတာ့ ဘိကၡဴနီ သာသနာလုိ႔ ေခၚတာေပါ့၊ အဲဒိသာသနာဟာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေလာက္မွာပဲ အျပီးပိုင္ ကြယ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို ထိမ္းသိမ္းႏုိင္သူ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္စြမ္းရွိသူေတြ မေပၚထြန္းေတာ့လုိ႔ပါပဲ။
 


ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သာသနာႏွစ္ ၉၀၀-၁၄၀၀ အတြင္းမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ သာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာျခင္းမွ စ၍ သီလရွင္ သာသနာစတင္ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္၊ ဘုန္းေဘာင္ေခတ္ အေရာက္မွာေတာ့ သာသနာပိုင္ ရွမ္းကေလးကၽြန္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ညီမရင္း  အလြန္နာမည္ၾကီးတဲ့  သီလရွင္ မယ္ကင္း (ဘြဲ႕ အမည္ မယ္ေခမာ)ရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္ မႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သီလရွင္ သာသနာဟာ ထြန္းေတာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္..ဒါဟာ သီလရွင္ သာသနာသမုိင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါ၊
သီလရွင္ေတြဟာ သီလရွင္၀တ္ျပီဆုိတာနဲ႔ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးပါး ထံမွာ ရွစ္ပါး၊ သို႔မဟုတ္ ကိုးပါး သီလကို ခံယူေဆာက္တည္ၾကရပါတယ္၊ သီလရွင္ အခ်င္းခ်င္းထံမွာ သီလရွင္ ၀တ္လုိ႔မရပါဘူး၊ သီလရွင္ျဖစ္ျပီဆုိတာနဲ႔ လိင္ဆယ္ပါး၊ ဒါဏ္ဆယ္ပါး၊ ေသခိယ ၇၅ ပါး စတဲ့ က်င့္၀တ္တရားေတြကို ေစာင့္ထိန္းၾကဘုိ႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ၾကားရပါတယ္။
 

ဒါဆုိရင္ သီလရွင္ကို အမ်ဳိးသားေတြ ရွိခုိးသင့္၊ မသင့္ဆုိတာ ရိပ္မိေလာက္ျပီ ထင္ပါတယ္၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာ ရွိခုိးပူေဇာ္ျခင္းဆုိတာဟာ သီလနဲ႔ သာသနာေတာ္ကိုသာ ရွိခုိးပူေဇာ္တာ ျဖစ္ျပီး ၊ ပုဂၢဳိလ္ကို အဓိထားတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ငါးပါးသီလသာ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားေတြဟာ သီလရွင္ေတြကို သူတုိ႔ျပဳစုေနတဲ့ သာသနာေတာ္နဲ႔ သူတုိ႔ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သီလသိကၡာေတြ ၊ က်င့္၀တ္တရားေတြကို ပူေဇာ္တယ္လုိ႔ သေဘာထားျပီး ရွိခုိးပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ေတြပြါးမ်ားႏုိင္ပါတယ္၊ ထုိ႔အျပင္ မိန္းမေတြဟာ ေယာက္က်ားေတြထက္ ယုတ္ညံ့တယ္ဆုိတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ထက္ အသက္၊ သိကၡာၾကီးမားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ သီလရွင္ေတြကုိ ကန္ေတာ့ျခင္းဟာ ဘုန္းနိမ့္တယ္ဆုိတာ မမွန္ကန္ပါဘူးလုိ႔ ရွင္းျပရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္....
 

ကိုးကား=တည္ေတာ ဆရာေတာ္ၾကီး၊ ဗုဒၶ၀ါဒ အေမးအေျဖမ်ား (အတြဲ-၂) ဘိကၡဴနီ သာသနာႏွင့္ သီလရွင္ သမုိင္း (ဆရာေတာ္ ရေ၀ထြန္း)
 

ေအးခ်မ္းပါေစ....
 

ေရႊဘုန္း (19.7.2012) အာဇာနည္ေန႔